8 Jakie zasady określa prawo w kwestii rejestrowanych i nierejestrowanych związków partnerskich?
Ustawa o cywilnych związkach partnerskich oraz niektórych prawach i obowiązkach konkubentów z 2010 r. (ustawa z 2010 r.) przewiduje utworzenie systemu rejestracji cywilnych związków partnerskich (osób tej samej płci) (części 1–14 i część 16) oraz systemu rekompensat dla konkubentów (tej samej lub różnej płci) (część 15), który nie wymaga rejestracji związku. Podobnie jak pary małżeńskie, osoby będące w zarejestrowanym związku cywilnym oraz osoby uznawane za konkubentów w rozumieniu ustawy z 2010 r., otrzymały znaczne uprawnienia i ochronę prawną w zakresie środków utrzymania i majątku. Jeżeli chodzi o cywilne związki partnerskie, w razie rozpadu związku lub śmierci jednego z partnerów drugi partner nabywa prawo do alimentów (część 5), majątku (art. 118) lub pobierania części świadczeń emerytalnych partnera na podstawie orzeczenia sądu (art. 121) oraz do dziedziczenia spadku po zmarłym partnerze (część 8). Ponadto w części 4 ustawy z 2010 r. przewidziano ochronę praw partnera cywilnego do wspólnego mieszkania na podobieństwo praw do miejsca zamieszkania rodziny, przysługujących małżonkowi niebędącemu właścicielem (art 27–42) – zob. pkt. 2.4. powyżej. Zakres praw konkubentów jest podobny i mają one źródło we wspólnym pożyciu, bez obowiązku czy systemu rejestracji. Jeżeli chodzi o konkubinat (w rozumieniu art. 172 ustawy z 2010 r.), w razie rozpadu związku lub śmierci jednego z partnerów drugi partner nabywa prawo do złożenia wniosku o alimenty (art. 175), do części majątku na podstawie orzeczenia sądu (art. 174), pobierania części świadczeń emerytalnych partnera na podstawie orzeczenia sądu (art. 187) oraz do dziedziczenia spadku po zmarłym partnerze (art. 194).