8 Jakie zasady określa prawo w kwestii rejestrowanych i nierejestrowanych związków partnerskich?
Anglia/Walia
W Wielkiej Brytanii pary tej samej płci mogą sformalizować swoje pożycie, zawierając cywilny związek partnerski (zob. ustawa o cywilnych związkach partnerskich z 2004 r.). Skutki prawne zawarcia takiego związku są identyczne ze skutkami małżeństwa (w tym można odchodzić dostarczania środków utrzymania), a cywilny związek partnerski często jest nazywany „małżeństwem w pełni, choć bez nazwy”.
Nie istnieje żaden szczególny ustrój regulujący stosunki par, które nie sformalizowały swoich związków (zwykle zwanych „konkubinatami”), zatem podlegają oni przepisom ogólnym, w tym przepisom regulującym domniemane powiernictwo (wspólny zamiar) (zob. zwłaszcza sprawa Jones przeciwko Kernottowi [2011] UKSC 53). Należy jednak zauważyć, że sądy dysponują znaczną swobodą stosowania nakazów dotyczących dzieci, na podstawie art. 1 ustawy o dzieciach z 1989 r. (zatytułowanym „Środki utrzymania dla dzieci”), do których zaliczają się m.in. jednorazowe płatności i przesunięcia majątkowe.
Szkocja
Unormowania regulujące stosunki w zarejestrowanych cywilnych związkach partnerskich między osobami tej samej płci są takie same, jak w przypadku małżeństwa (zob. część 3 ustawy o cywilnych związkach partnerskich z 2004 r.).
Unormowania znajdujące zastosowanie do par niebędących małżeństwem, które pozostają we wspólnym pożyciu jak mąż i żona (lub niezarejestrowanych związków partnerskich osób pozostających we wspólnym pożyciu jak partnerzy) są zasadniczo takie same, jak stosowane do par małżeńskich – jedyne różnice dotyczą skutków majątkowych w przypadku rozstania i śmierci. Zasadniczo nie dochodzi do podziału majątku małżeńskiego na równe części w razie rozstania, a w razie śmierci partnera pozostającemu przy życiu partnerowi nie przysługują żadne gwarantowane prawa ani konieczne udziały. Jednakże w przypadku rozstania konkubent może wystąpić do sądu o zabezpieczenie środków utrzymania (roszczenie to służy przede wszystkim naprawie ewentualnych niesprawiedliwości co do poniesionych nakładów lub szkód doznanych w trakcie związku) oraz o uznaniowe świadczenie pieniężne w razie śmierci partnera [zob. art. 25–29 ustawy o prawie rodzinnym (Szkocja) z 2006 r.].
