5.1. Hoe wordt het vermogen (goederen rechten) verdeeld?

In het huwelijksvermogensrecht van Finland is de datum van de instelling van de echtscheidingsprocedure bepalend om vast te stellen welk vermogen moet worden betrokken in de verdeling van het huwelijksvermogen (vermogen dat onder het “huwelijksrecht” valt). Het “huwelijksrecht” van een echtgenoot omvat daarom geen vermogen dat de andere echtgenoot na deze datum verkrijgt, erft of als schenking ontvangt. Voor de verdeling is de waarde van het vermogen op de verdelingsdatum van belang. Beide echtgenoten hebben het recht om de helft van het netto huwelijksvermogen van de echtgenoten te ontvangen (paragraaf 35 Huwelijkswet). Het huwelijksvermogen wordt daarom bij elkaar opgeteld en door twee gedeeld om te bepalen waar elk van beide echtgenoten recht op heeft. Hierna moeten de privéschulden van een echtgenoot die zijn aangegaan voorafgaand aan het instellen van de echtscheidingsprocedure en zijn/haar aandeel in de gezamenlijke schulden worden afgetrokken (paragraaf 99 Huwelijkswet).Indien een echtgenoot aanzienlijke schulden heeft, wordt zijn/haar  vermogen herleid naar nul. Indien het vermogen van een echtgenoot dat onder het “huwelijksrecht” valt meer bedraagt dan dat van de andere echtgenoot, wordt het verschil vereffend. Het eindresultaat van de verdeling kan worden aangepast (billijk maken) indien deze zou leiden tot een onredelijk nadeel voor de ene echtgenoot en de andere echtgenoot een ongerechtvaardigd voordeel zou ontvangen als gevolg van de verdeling (paragraaf 103b Huwelijkswet).

Indien de echtgenoten een huwelijkscontract / huwelijkse voorwaarden hebben afgesloten waarin het “huwelijksrecht” wederzijds wordt uitgesloten, heeft na de ontbinding van het huwelijk uitsluitend een verdeling van het vermogen plaats. Bij de verdeling van het vermogen ontvangt elke echtgenoot zijn/haar eigen vermogen. Het eindresultaat van de verdeling van het vermogen kan worden aangepast middels een uitspraak waarin een deel van het eigen vermogen van een echtgenoot of het gehele vermogen onder het huwelijksrecht valt. In dat geval ontvangt de andere echtgenoot de helft van alle goederen die onder het “huwelijksrecht” vallen. De verdeling kan worden aangepast, bijvoorbeeld in de situatie waarin een van de echtgenoten een aanzienlijke hoeveelheid vermogen mag houden waardoor de andere echtgenoot geen woning meer zou hebben (paragraaf 103b Huwelijkswet).

Indien de verdeling van het vermogen niet anders kan worden uitgevoerd of als het gemeenschappelijk vermogen niet kan worden verdeeld, kan de rechter toestemming geven het vermogen te verkopen en de opbrengst ervan  te verdelen.

5.2. Wie is aansprakelijk voor de bestaande schulden na echtscheiding/scheiding?

Beide echtgenoten blijven aansprakelijk voor schulden die zij samen zijn aangegaan en die een van beide echtgenoten tijdens het huwelijk is aangegaan voor het gezinsonderhoud. Een breuk in de relatie voorafgaand aan het instellen van de echtscheidingsprocedure kan een echtgenoot vrijwaren van aansprakelijkheid voor onderhoudsschulden die de andere echtgenoot is aangegaan na de scheiding van tafel en bed, indien de schuldeiser daarvan op de hoogte was.

5.3. Kan een echtgenoot aanspraak maken op een vergoeding jegens de ander?

Indien een van beide echtgenoten minder heeft ontvangen dan waarop hij/zij recht zou hebben bij de verdeling, kan de andere echtgenoot het verschil aanpassen door een betaling te doen. De compensatie kan ook plaatsvinden door vermogen te schenken aan de andere partij.

Print this topic

back to top