1 Jakie jest prawo właściwe?
1.1. Jakie prawo ma zastosowanie do majątku par? Jakie kryteria/zasady są stosowane do określenia prawa właściwego? Które międzynarodowe konwencje muszą być przestrzegane w poszczególnych państwach?
Zgodnie z praktyką prawną, stosunki majątkowe między małżonkami w Danii reguluje prawo kraju, w którym mąż posiada zwyczajowe miejsce zamieszkania w czasie zawarcia małżeństwa. Niemniej jeśli w bezpośrednim związku z zawarciem małżeństwa mąż zmieni zwyczajowe miejsce zamieszkania, to zastosowanie znajduje prawo krajowe nowego zwyczajowego miejsca zamieszkania męża. Według prawa duńskiego „zwyczajowym miejscem zamieszkania” jest miejsce, w którym dana osoba zamieszkuje z zamiarem stałego pobytu; zwyczajowe miejsce zamieszkania nie zmienia się, nawet jeśli taka osoba czasowo zamieszka w innym państwie. W odniesieniu do państw nordyckich (Finlandii, Islandii, Norwegii i Szwecji), kwestię prawa właściwego dla stosunków majątkowych między małżonkami reguluje konwencja nordycka w sprawie małżeństwa. Zgodnie z art. 3 konwencji, stosunki majątkowe miedzy małżonkami będącymi obywatelami umawiającego się państwa w czasie zawarcia małżeństwa reguluje prawo umawiającego się państwa, w którym małżonkowie obiorą zwyczajowe miejsce zamieszkania po zawarciu małżeństwa. Jeżeli oboje małżonkowie przeniosą się następnie do innego umawiającego się państwa i będą tam mieszkać przez co najmniej dwa lata, to prawo tego państwa staje się prawem właściwym. Natomiast w przypadku gdy małżonkowie wcześniej w czasie trwania małżeństwa posiadali zwyczajowe miejsce zamieszkania w tym państwie lub oboje są jego obywatelami, to prawo tego państwa staje się prawem właściwym od razu po zamieszkaniu przez małżonków na jego terytorium. (Konwencja nordycka w sprawie małżeństwa, protokół zmieniający z 2006 r.).
1.2. Czy małżonkowie mogą wybrać prawo, które ma do nich zastosowanie? Jeśli tak, jakie zasady obowiązują przy takim wyborze (np. prawa, które można wybrać, wymogi formalne, prawo działające wstecz)?
Zgodnie z praktyką prawną małżonkowie nie mogą wybrać dowolnego prawa właściwego dla ich stosunków majątkowych. Niemniej małżonkowie objęci zakresem podmiotowym konwencji nordyckiej w sprawie małżeństwa mogą między innymi uzgodnić w drodze umowy, że prawo umawiającego się państwa, w którym jeden z małżonków posiada zwyczajowe miejsce zamieszkania lub którego jeden z małżonków jest obywatelem w chwili zawarcia umowy, będzie prawem właściwym dla ich stosunków majątkowych. Taki wybór prawa będzie ważny pod względem formalnym, jeżeli w chwili zawarcia umowa spełnia wymogi formalne przewidziane prawem właściwym dla stosunków majątkowych między małżonkami na podstawie konwencji lub spełnia wymogi formalne przewidziane prawem umawiającego się państwa, którego obywatelstwo posiadają oboje małżonkowie lub jeden z małżonków. Jeżeli dane prawo nie przewiduje wymogów formalnych dotyczących ważności umów o wyborze prawa, to ważność takiej umowy stwierdza się według wymogów formalnych dotyczących umów o rozdzielności majątkowej między małżonkami. Prawo duńskie nie przewiduje żadnych wymogów formalnych dotyczących umów o wyborze prawa (Konwencja nordycka w sprawie małżeństwa, protokół zmieniający z 2006 r.).
